09. No, don't do it!

BARDZO WAŻNA NOTKA POD ROZDZIAŁEM. 

-Żartujesz? – wykrzyczała Demi, przekręcając się na leżaku w moją stronę.

-A czy wyglądam, jakbym żartowała? – zapytałam, nie zmieniając pozycji i wciąż sącząc swój truskawkowy koktajl.

Leżałyśmy właśnie nad basenem i rozkoszowałyśmy się tą jakże piękną pogodą. Był to już ostatni dzień mojej „wolności” co postanowiłyśmy wykorzystać i urządzając sobie typowy babski dzień, a naszym pierwszym już odhaczonym punktem było plotkowanie nad basenem.

-Woow. – powiedziała blondynka chichocząc przy tym. – Tego bym się nie spodziewała.

-Ja również. Gdybyś tylko widziała minę Liama. – zaśmiałam się i wróciłam pamięcią do wydarzeń z wczoraj, którymi przed chwilą podzieliłam się z moją przyjaciółką.

Flashback

-To jak umówisz się ze mną? – zapytał Liam i sprawiał wrażenie już zirytowanego ciszą jaką uzyskał w odpowiedzi na jego już drugie zadane pytanie.

-Eee.. – wyjąknęłam beznadziejnie, bo naprawdę nie wiedziałam jak mu odmówić aby go w żaden sposób przy tym nie urazić. Chociaż wątpię, że ubolewałby z powodu stracenia jednej „zdobyczy”.

-Kochanie, wszystko w porządku? – zapytał osobnik, który chwilę wcześniej owinął swoje ramiona wokół mojej talii. Przekręciłam głowę lekko w prawo i ujrzałam uśmiechniętego Justina. Czy oni się kurwa na mnie uwzięli?

-Tak?- bardziej zapytałam niż stwierdziłam, ale było to spowodowane tym, że wciąż nie mogłam w jakikolwiek sposób pojąć zaistniałej sytuacji.

Chwilową ciszę przerwało chrząknięcie Liama, które przypomniało nam o jego obecności.

-Ooo, Liam, nie zauważyłem cię. – powiedział szatyn zbyt miłym jak na niego tonem. – Widzę, że już zdążyłeś poznać moją nową dziewczynę, Jessicę?

-Co? – zapytałam równocześnie z blondynem i spojrzałam na nieprzestającego się uśmiechać Justina. Komiczne Bieber, naprawdę kurwa komiczne.

-Nie wspominałaś, że masz chłopaka. – powiedział Liam do mnie, oskarżycielskim tonem głosu.

Może dlatego, że o tym nie wiedziałam?

-Wolisz udawać moją dziewczynę czy wybrać się na kilkugodzinną katorgę z panem Hemswordem? – wyszeptał mi do ucha Justin, udając, że składa tam pocałunek.

-Nie wspominałeś. – zwróciłam się do Liama, zdając sobie sprawę, że naprawdę mi się nie uśmiecha randka z kolejnym podrywaczem, który od razu po niej o mnie zapomni.

-Nie wyglądacie jak para. – brnął dalej teraz już upierdliwy blondyn.

-Stary, gdybyś zobaczył nas w innych okolicznościach z pewnością zmieniłbyś zdanie. – powiedział dumny z siebie Justin, na co oberwał ode mnie niezauważalnego lecz odczuwalnego kuksańca.

Zadziwiało mnie to jak łatwo przychodziło Justinowi kłamanie. Zapewne gdyby powiedział mi, że Michael Jackson i Barack Obama mieszkają na jakieś farmie w Stratford, a jutro wszyscy razem idziemy na zakupy, uwierzyłabym mu w to.

-Udowodnij. – Liam skrzyżował ramiona na klatce piersiowej i spojrzał na nasz wyczekująco.

-Mówisz i masz. – Justin momentalnie wpił się w moje usta i zaczął penetrować je swoim językiem. Widząc, że początkowo nie oddaję pocałunku ugryzł mnie w wargę na co zajęczałam z bólu, jednak zabrzmiało to jakby z rozkoszy.

Kątem oka widząc, że nasza scenka zbytnio nie przekonuję Liama, obróciłam się w ramionach Justina i zaczęłam równie namiętnie oddawać pocałunki, wplątując przy tym swoje palce w jego miękkie włosy.

Szatyn zareagował na to przyciągając mnie do siebie i lokując swoje dłonie na moich pośladkach okrytych jedynie krótkimi spodenkami.

Słysząc huk zamykających się drzwi, oderwaliśmy się od siebie i zdaliśmy sobie sprawę, że ostatnia (nie licząc przy tym nas) osoba opuściła salę i był nią Liam. Po sile z jaką drzwi walnęły w framugę, mogę wywnioskować, że nie był on zadowolony.

-Dobra robota, kochanie. – pochwalił mnie Justin i pociągnął w kierunku wyjścia, splatając przy tym nasze palce.

The End Of Flashback

-Halo, słuchasz ty mnie? – wyrwała mnie z zamyślenia Demi, machając swoimi wypielęgnowanymi dłońmi przed moją twarzą.

-Ugh, tak… Co mówiłaś? – poprawiłam na nosie swoje okulary i przekręciłam się na brzuch. Nie chcę wyglądać jak idiotka i być opalona tylko z jednej strony.

-Pytałam się, o której jutro wraca twoja mama.

-Coś około 15. – odpowiedziałam, słysząc jęk niezadowolenia mojej przyjaciółki, przez co posłałam jej pytające spojrzenie.

-Tata powiedział, że mam być o 13 w domu, bo przyjeżdża ciotka Dolly, a bardzo chciałam spotkać się z twoją mamą. – blondynka poprawiła się w na leżaku, wywracając oczami, co w pełni rozumiałam.

Jej ciotka była wredną starą panną, która myślała, że wyglądając jak lalka Barbi jest seksi i działa na facetów. Jak się możecie domyślić skutek jest odwrotny i od 15 lat wciąż nie zmieniła statusu, co wyładowuje na Demi krytykując każdy jej ruch, a wszystko to oczywiście z zazdrości, gdyż moja przyjaciółka cieszy się powodzeniem zarówno wśród chłopaków jak i młodych mężczyzn.

-Mam nadzieję, że wyjdziesz cało ze spotkania z Panną Frankenstein. – zażartowałam, próbując poprawić przyjaciółce humor.

-Nie licząc urazów psychicznych, to myślę, że tak. Postaram się przeżyć. – blondynka posłała w moją stronę promienny uśmiech, a następnie zatopiła swoje zęby w soczystej truskawce. – Co mamy jeszcze w planach?

-Gdy dokończymy punkt pierwszy, zrobimy sobie domowe Spa, zamówimy jakieś fast foody i będziemy się obżerać przed telewizorem, oglądając jakieś denne komedie romantyczne. A wieczorem pójdziemy do „Miami Beach”.  Co o tym myślisz?

-Kto ma dwa kciuki i jest zdecydowanie na tak? – zapytała blondynka trzymając dwa kciuki ku górze, zwrócone  w jej stronę. – Ten gość!

-Przekaż temu gościowi, że ogląda zdecydowanie za dużo „Hannah Montana”.

-Pff, nie znasz się na klasyce filmowej i tyle. – Demetria skrzyżowała ręce na piersiach i posłała mi przerażające spojrzenie, udając obrażoną.

-Masz na myśli klasykę filmową Disney’a? – zaśmiałam się, za co otrzymałam kolejne groźne spojrzenie mówiące zamknij-się-albo-ci-wpierdolę.

Przypominając sobie, że moja przyjaciółka posiada czarny pas karate, automatycznie wykonałam jej niewypowiedziany rozkaz i przestałam się śmiać, siadając na leżaku.

-Spokojnie, chica. A teraz opowiadaj mi jak ci minęła randka z Chrisem, bo cały czas unikasz tego tematu. – wygodnie usiadłam w fotelu i zaczęłam się wpatrywać w Demi, dopóki nie pięknie i nie zacznie mówić.

-Ugh, dobra! Powiem ci wszystko, tylko nie patrz tak na mnie… - a nie mówiłam? Ta taktyka zawsze się sprawdza. – A więc zabrał mnie na kolację do „Scaramouche*” i-

Demi przerwała widząc, że zakrztusiłam się swoim koktajlem.

-Gdzie cię zabrał? – powiedziałam z wciąż otwartymi szeroko oczami i lekko uchylonymi ustami.

-Dobrze wiem, że słyszałaś, więc nie każ mi powtarzać.

-Dziewczyno, to jedna z najdroższych restauracji w Toronto! Tam ciastko kosztuje 40$! Nie wspominając już o przecudownym widoku na panoramę Toronto.  – powiedziałam rozmarzona. Randka w takim miejscu jest naprawdę wspaniałym przeżyciem. Dowodzi również o tym jak bardzo chłopakowi zależy i jaki ma gest.

-Wiem, jedzenie naprawdę było wspaniałe. Dlatego też nie wróciłam na noc; zasiedzieliśmy się za długo, a Chris był zbyt zmęczony, żeby wracać po nocach, więc zatrzymaliśmy się w Four Seasons**.

-Co on kurwa bank obrabował?  - zapytałam, rozmyślając nad tą opcją. To by wyjaśniało, dlaczego go stać na to wszystko i… Jessica, idiotko! Właśnie posądzasz swojego przyjaciela i wkrótce nowego chłopaka swojej przyjaciółki o napad na bank!

-Jego tata ma jakąś dobrze prosperującą wytwórnie muzyczną, a mama posiada kilka salonów kosmetycznych, które też przynoszą zyski. Poza tym powiedział mi, że w zeszłe wakacje dorabiał w firmie swojego wujka, więc może sobie na to pozwolić. – pokiwałam jedynie głową na jej wypowiedź. Chłopak naprawdę był zaradny.

-A teraz powiedz mi, kiedy kolejna randka? – sugestywnie poruszyłam brwiami, za co oberwałam z ręcznika w łeb.  – Auu, to bolało!

-I miało. – uśmiechnęła się Demi. – Tak szczerze to nie wiem, bo…-

-Zrobił coś nie tak?

-Nie, ale...-

-Podrywał kelnerkę?

-Nie, daj mi doko-

-Już wiem; jest słaby w łózku?

-Jessica! – oburzyła się Demi.

-No co? – wzruszyłam ramionami. – Ja tylko się domyślam, bo znając życie nic mi nie powiesz.

-No to szykuj się na przełom; opowiem ci. Po prostu  obydwoje bardzo się polubiliśmy i nie chcemy, żeby to wszystko poszło za szybko, żeby tego nie spierdolić. – wyszeptała Demi, spuszczając wzrok na dłonie. Przeniosłam na nie również wzrok i zauważyłam, że wyłamuje pale – coś co robi, gdy naprawdę się stresuje.

-Aww, kochanie. Wiedziałam, że się polubicie. – zajęłam miejsce obok blondynki i przytuliłam ją do siebie. – I nie martw się. I ty i Chris jesteście wspaniali, a wspaniali ludzie są razem i tworzą wspaniały związek ze wspaniałym zakończeniem i ogólnie wszystko jest wspaniałe.  – zaśmiałam się wraz z Demi i poczułam jak ona również się do mnie przytula.

A teraz kwestia do wyjaśnienia. Moja przyjaciółka może i tego nie okazuję, ale jest naprawdę uczuciową dziewczyną. Jest ostatni chłopak, którego naprawdę kochała i, który okazał się dupkiem jest powodem jej dzisiejszego dystansu do chłopaków i związków. Już po kilku tygodniach znajomości byli w związku, który nie przetrwał zbyt długo i  po 3 miesiącach rozstali się z powodu licznych zdrad Marcusa, za co obwiniała się Demi, wmawiając sobie, że była dla niego niewystarczająca. Bardzo to przeżyła, jednak w końcu się z tym pogodziła i stała się lepszą oraz silniejszą osobą.

-Dziękuję.

-Nie ma za co skarbie, od tego przecież jestem. A teraz co powiesz na wizytę w spa Hamiltonów? – powiedziałam, szeroko się przy tym uśmiechając, na co Demi ochoczo pokiwała głową.

Trzy godziny później leżałyśmy na kanapie w białych szlafrokach z maseczkami na twarzy oraz wypolerowanymi paznokciami zarówno u stóp jak i u nóg objadając się pizzą Peperonii i oglądając naszą ulubioną komedię, czyli „Angus, stringi i przytulanki.”

-Nie, nie rób tego! – wykrzyczałam, zamykając oczy i zatykając palcami uszy, a następnie zaczęłam sobie głośno śpiewać „La la la”. Nazwijcie mnie bachorem, ale ten nawyk mam od dzieciństwa i pomimo tego jak bardzo jest upokarzający nie mogę się go pozbyć.

Zawsze gdy w filmie jest scena, w której bohater się upokarza wykonuję wyżej wymienione czynności, aby tego nie oglądać. Naprawdę nie rozumiem, dlaczego to robię, ale ogólnie nie rozumiem wielu rzeczy, więc… taka moja natura.

-Możesz przestać, Peter i Georgia wyszli z krzaków. – zaśmiała się Demi, pakując sobie kolejną garść popcornu do buzi.

-Nie wiem, co bym zrobiła w tej sytuacji. – stwierdziłam, obserwując jak na twarzy bohaterki miesza się zakłopotanie ze wstydem, na widok świadków tej sytuacji, a wśród nich jej sympatii.

-Ja też. Pewnie zamknęłabym się w pokoju do końca życia czy coś. Z pewnością nie miałabym odwagi spojrzeć więcej temu chłopakowi w oczy. – wybełkotała blondynka z pełną buzią popcornu.

Do końca filmu śmiałyśmy się nie raz i komentowałyśmy każdą zaistniałą sytuację, jednym słowem po prostu dobrze się bawiąc.

-Woow, już 17. – poinformowała mnie moja przyjaciółka rozciągają swoje ramiona.

-Co? – wyjąknęłam i spojrzałam jeszcze raz na zegarek, aby się upewnić czy Demetria, aby na pewno się nie pomyliła. Z powodu zbyt długiego oglądania telewizji w pokoju wyglądającym jak jakaś pieczara, dzięki pozasłanianym do końca roletom musiałam przetrzeć oczy, aby wyostrzyć wzrok i dostrzec wskazówki zegara. Dopiero gdy poczułam pod palcami twardą warstwę, uświadomiłam sobie, że zapomniałyśmy zmyć maseczkę.

-Kurwa, maseczka. – powiedziałam już w drodze do toalety.

Kiedy ujrzałam się w lustrze, dosłownie się przeraziłam. Zielona warstwa maseczki była cała zaschnięta, popękana i twarda niczym kamień, a wszystko to  na mojej twarzy. Początkowo przyszło mi do głowy, że będę miała taki sam problem z pozbyciem się niej jak bohater filmu „Maska”.

Ta możliwość zdecydowanie dała mi do myślenia i czym prędzej namoczyłam małą gąbeczką przeznaczoną do twarzy i zaczęłam nią ścierać kosmetyk. Widząc, że nawet mocne tarcia nie przynoszą oczekiwanego efektu, chwyciłam do ręki wacik, na który chwilę później wylałam tonik oczyszczający. Powtórzyłam wcześniejszą czynność i westchnęłam z ulgą widząc, że zielona warstwa odchodzi małymi płatami z mojej twarzy.

Już po kilku minutach moja twarz wróciła do pierwotnego stanu jednak nie do końca, biorąc pod uwagę to, że moja skóra była cała zaczerwieniona i z koloru przypominała dojrzałego pomidora.

Z szafki mamy chwyciłam żel nawilżający i łagodzący w jedym, który później nałożyłam na twarz. Korzystając z sytuacji, że jako pierwszej udało mi się zająć łazienkę, w której znajdują się najcenniejsze skarby mojej mamy aka kosmetyki, postanowiłam rozpocząć przygotowania na imprezę do „Miami Beach”.

-Co my tu mamy? – powiedziałam do siebie, lustrując szafkę przed którą kucałam. Dzisiejszego wieczoru postanowiłam założyć małą czarną, więc w sprawie makijażu mój wybór padł równie na coś ciemnego, a mianowicie smoky eyes.

W tym celu chwyciłam w dłonie tusz oraz eyeliner od Max Factor oraz czarny cień do powiek również tej firmy.

Swoje przygotowania rozpoczęłam od nałożenie podkładu, a na niego fluidu w jasnych odcieniach, dzięki czemu moja twarz wydawała się jaśniejsza. Kiedy byłam w trakcie rysowania kresek eyelinerem na powiekach usłyszałam walenie w drzwi, a następnie krzyki przyjaciółki zza nich.

-Jessica, rusz dupę! Też chcę się przygotować. – wykrzyknęła Demi, nie przestając walić w drzwi, czym mnie potwornie irytowała.

-Kto pierwszy ten lepszy, skarbie. – odkrzyknęłam i kontynuowałam malowanie drugiej powieki, ignorując liczne wołania przyjaciółki.

-Perfekcyjnie. – stwierdziłam, gdy spojrzałam na swoje odbicie w lustrze, po nałożeniu czarnego cienia na powieki oraz wytuszowaniu rzęs.

Dla odmiany postanowiłam również wyprostować włosy, więc już po godzinnych staraniach były one prościuteńkie i sięgały mi do bioder. Uznając, że jestem gotowa, wyszłam z łazienki nie sprzątając po sobie, gdyż wiedziałam, że Demi zrobi taki sam, a nawet większy bałagan ode mnie.

-No nareszcie! – powiedziała moja przyjaciółka i niczym torpeda wystartowała do łazienki. W między czasie zdążyłam jedynie zauważyć, że jej dzisiejszy strój składa się  z fioletowej sukienki przykrywającej jedno ramię oraz złoto-czarnych dodatków w takim samym kolorze jak jej zabójcze szpilki. Tak, zdecydowanie moja przyjaciółka jest gorąca.

Zerknęłam na zegar, który wskazywał już 19 i biegiem udałam się na górę, po drodze zamawiając taksówkę, która będzie przed moim domem za 30 minut.

-Gdzie ty jesteś?! – wykrzyczałam penetrując moją szafę, w poszukiwaniu sukienki, która otrzymałam od babci na urodziny. I od razu wyjaśniam, że moja babcia nie jest stereotypową staruszką, którym jedynym zajęciem jest szycie na drutach. O nie, nic z tych rzeczy.

Moja babcia jest główną redaktorką  naczelną Vogua, co zawdzięcza ciężkiej pracy oraz gustowi, który pomimo jej wieku wciąż jest jak to ona sama określa „swag”.

-Ooo, tutaj jesteś. – powiedziałam, zauważając poszukiwaną przeze mnie sukienkę na półce. Zrzuciłam z siebie szlafrok i pozostając jedynie w czarnych stringach wciągnęłam na siebie obcisły materiał. Po poprawieniu zagnieceń wsunęłam nogi w czarne szpilki zapinane na czarny skórzany paseczek na kostce i podeszłam do lustra by ocenić efekt końcowy.

-O kurwa. – powiedziała Demi, która weszła do pokoju i aż uchyliła usta na mój widok. Zdaję sobie sprawę z tego, że prezentują się bardzo atrakcyjnie w tej sukience, ale taka reakcja, sprawia, że jedynie obrastam w piórkach.

-Bycie tak gorącym jak ty powinno być karalne. – stwierdziła, jeżdżąc wzrokiem po mojej kreacji.

-Oh, zamknij się. – zaśmiałam się i schowałam drobne wraz z telefonem do czarnej kopertówki od Chanel. – Gotowa?

Demi przytaknęła i udałyśmy się standardowo do barku, by wypić po szklance alkoholu za dobrą zabawę.

-Zdrówko! – uśmiechnęłam się i stuknęłam z Demi szklanki wypełnione whiskey z colą.

-Ugh, za każdym razem tak samo ohydna. – stwierdziłam, marszcząc śmiesznie twarz.

-Kłopoty w raju? – zapytała Demetria ni z tąd ni z owąd, czym kompletnie mnie zdezorientowała.

-Co masz na myśli?

-Sama zobacz. – powiedziała, uchylając dyskretnie rąbek firanki w oknie. Podeszłam do niej i spojrzałam na to samo co moja przyjaciółka.

Widok Justina całującego się namiętnie z długonogą brunetką, która musze przyznać była przepiękna odrobinkę mnie zabolał, pomimo tego, że wiedziałam jaką cieszy się on opinią.

-Przecież to podrywacz, sama tak stwierdziłaś. – powiedziałam, udając niewzruszoną. Co się kurwa ze mną dzieje?

-No tak, ale myślałam, że się przyjaźnicie. – Demi wzruszyła ramionami i z powrotem zasłoniła firankę.

-Tak, ale to wszystko. – przeniosłam widok ponownie na widok za oknem, który teraz przedstawiał uśmiechniętego Justina prowadzącego rozchichotaną nastolatkę do domu, chyba wszyscy wiemy po co.

Dotychczas myślałam, że słowo „zazdrość” nie występuję w słowniku Jessiki Hamilton, ale najwidoczniej się myliłam. Pomimo tego, że bardzo się starałam nie mogłam odeprzeć od siebie faktu, że byłam zazdrosna i to na dodatek o faceta, który jest dupkiem.

Lubisz go i przyznaj się do tego próbowała uświadomić mnie Cassidy, jednak ją zignorowałam.

-Imprezo, przybywamy! – wykrzyczałam, zauważając, że taksówką przyjechała już pod mój dom.

Dzisiaj zdecydowanie muszę się upić. – pomyślałam, już w drodze na najlepszą imprezę w naszym życiu.

Oby.  

*Taka restauracja istnieję naprawdę i jest zaliczana do 10 najdroższych w Kanadzie. Wygooglujcie sobie.

** Ten hotel również istnieje. 

~~*~~

 Suprise?

Nie wiem, dlaczego wstawiam tak szybko rozdział, który również mi się zbytnio nie podoba, ale cóż.

Zacznijmy od tego, że bardzo mi przykro, że gdy nie wspomnę o komentarzach, to ich nie ma. Z 40 spadliśmy do 17. Bardzo słabo, biorąc pod uwagę to, że blog ma 30 obserwatorów i 34 osoby informuję, a w ankiecie zagłosowało 117 osób, że czyta moje opowiadanie... coś tu nie tak. 

Bardzo zależy mi na Waszych komentarzach, bo tylko w ten sposób mogę poznać Waszą opinię, na której bardzo mi zależy. Piszę dla siebie, ale również dla Was i chce wiedzieć, czy Wam się to podoba. Np. jakbyście się czuli gdybyście napisały pracę nad którą naprawdę dużo się napracowałyście, a nauczyciel przeczytałby ją i nie ocenił, nie powiedział co o niej sądzi, nic. Przykro trochę, prawda? 

I dawajcie mi od razu etykiety suki zachłannej na komentarze, bo uważam, że kilka minut ile na jego napisanie poświęcicie to bardzo mało w stosunku do kilku godzin, które poświęcam na napisanie rozdziału oraz na informowanie Was o nim. 

Dlatego też  ZAWIESZAM opowiadanie na około 2-3 tygodnie.Chociaż myślę, że stwierdzenie Robię sobie przerwę będzie odpowiedniejsze. Wrócę tutaj po 2, może 3 tygodniach ze zdwojoną siłą i rozdziałami w zanadrzu. 
 Mam teraz bardzo trudny okres w życiu, za tydzień wymianę z Niemiec, potem wyjazd do Londynu i naprawdę nie będę miała czasu.Ogólnie to czuję, że się wypalam, a to co pisze przestaje Wam się podobać.

Podczas przerwy przemyśle jeszcze raz fabułe itp. i postaram się napisać kilka rozdziałów do przodu. 

Tak przy okazji ustosunkuje się do komentarza jednej z Was odnośnie zachowania Jessicy. Nie uważam, że jest ona bezczelna, bardziej jest ona bardzo pewna siebie. Od początku mój zamysł był taki, aby przedstawić ją jako taką dziewczynę i nie zamierzam go zmieniać, aczkolwiek postaram się ograniczyć jej riposty i trochę ostudzić jej temperament. :)

Czytasz = Komentujesz

To chyba wszystko. Jeśli macie jakieś pytania zapraszam na mojego ask'a, natomiast gdy chcecie się podzielić ze mną Waszymi pomysłami odnośnie dalszych losów opowiadania zapraszam do zakładki Propozycje.

A więc, do napisania! 

Much love, Paulla. :) <33